wtorek, 18 stycznia 2011

Kompromis legislacyjny w kwestii urzeczywistniania rynku wewnętrznego usług pocztowych Wspólnoty

Konstrukcja III Dyrektywy, osadzona została na gruncie trzech głównych artykułów, z których;
  • Artykuł 1 wprowadza 26 różnego rodzaju zmian w dyrektywie 97/67/WE, które po części  cytowane i komentowane, wymagają bardziej detalicznego przybliżenia i analizy.
  • Artykuł 2 dotyczy wprowadzenia w życie przepisów ustawowych, wykonawczych
    i administracyjnych niezbędnych do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej do dnia 31 grudnia 2010 r., o czym Państwa członkowskie bezzwłocznie informują  Komisję.
  • Artykuł 3, informujący o uzyskanym kompromisie odstępstwa od Art. 2 wymienionych 11-tu państw członkowskich, w tym Polski, które mogą przesunąć termin wdrożenia niniejszej dyrektywy do dnia 31 grudnia 2012 r., aby utrzymać usługi zastrzeżone dla operatora świadczącego usługę powszechną.
W treści końcowej Artykułu 3, zawarta została norma, która zachęca wymienione w nim państwa członkowskie, do podjęcia decyzji o wcześniejszym wdrożeniu dyrektywy.
Kompromis ten jak należy domniemać, osiągnięty został w wyniku zgłaszanych, zwłaszcza przez Rządy krajów, które wstąpiły do UE w 2004 r., swoich opinii do sformułowanego w 2005 r. sprawozdania Komisji.  
Stanowisko do przywołanego tu sprawozdania, już jako pełnoprawnego Państwa Członkowskiego, 13 maja 2005 r. sformułował również Rząd Polski,
W stanowisku tym ówczesny Rząd „zgadzając się z ogólną konkluzją sprawozdania, że Dyrektywa pocztowa jest implementowana i stosowana prawidłowo”, zaakcentował jednak, iż „członkowie UE potrzebują więcej czasu i doświadczenia, aby wyrównać różnice w stosunku do krajów, w których przeobrażenia gospodarcze rozpoczęły się dużo wcześniej i od lat konsekwentnie zmierzały do osiągnięcia modelu gospodarki w pełni konkurencyjnej”.
Sformułowane wówczas stanowisko, jest nadal aprobowane przez obecny Rząd, czego wyrazem jest realizująca ustalenia Rady Ministrów i powiadomienie przez Ministra Infrastruktury, w dniu 25 sierpnia 2008r. Komisji Europejskiej o zamiarze skorzystania z derogacji w zakresie późniejszego otwarcia rynku, co oznacza, że rynek powinien być otwarty nie później niż z dniem 1 stycznia 2013 r..
W tych okolicznościach, podjęta została już w 2008 r. projekcja prawa pocztowego, nosząca postać „Wstępnych założeń do projektu ustawy regulującej funkcjonowanie polskiego rynku usług pocztowych w warunkach pełnej konkurencji, przygotowanych przez Zespół powołany przez Ministra Infrastruktury”, ogłoszony 12 września 2008 r..
Założenia 2008, pomimo nasuwających się wówczas uwag dostarczały jakoby więcej kreatywności i poza koniecznością implementacji III-ej Dyrektywy, akcentowały m/n także;
  • niezbędność zmodyfikowania części przepisów Prawa Pocztowego, po 4 latach funkcjonowania ustawy w obecnym kształcie,
  • dopuszczały ewentualność alternatywnego świadczenia usług powszechnych i redefinicji wydawanych zezwoleń,
  • posłużenia się w konkluzji formułą „docelowego modelu rynku pocztowego”,
  • akcentując konsekwentnie termin otwarcia rynku, nie wiązały go jednoznacznie z terminem wprowadzenia ustawy w życie.
Opublikowane  przez Ministerstwo Infrastruktury z datą 6 listopada 2009 r., i następnie z datą 19 marca 2010 r.. „Założenia do projektu ustawy Prawo pocztowe”, a zwłaszcza asekuracyjny charakter przyjętego tam terminu wejścia tej ustawy w życie z datą 1 stycznia 2013 r., bez jakiegokolwiek harmonogramu wcześniejszego wdrażania istotnych dla okresu 2010 – 2012  unormowań, budzić może poważne wątpliwości.
Zgodnie bowiem z normą, która zachęca do podjęcia decyzji o wcześniejszym wdrożeniu III-ej Dyrektywy, rozważyć by jednak należało taką ewentualność, zwłaszcza wobec tych jej aspektów, które będą miały znaczenie dla efektywnego wykorzystania danego nam czasokresu dostosowawczego. W ramy te wpisują się również; aprobowana powszechnie komercjalizacja Poczty Polskiej S.A. i podjęte przez nią wysiłki restrukturyzacyjne i naprawcze.
Formuła ta nie wyklucza, jak to w praktyce  ma miejsce, traktowanie „wdrożenia „ jako procesu, ugruntowanego ewentualnością nowelizacji obowiązującej ustawy Prawo pocztowe, którego aktem początkowym t.j. np. od 1 marca 2011 r., lub nieco później, byłoby zahamowanie, zidentyfikowanych w międzyczasie zjawisk niekorzystnych i uzyskanie pewności prawnej, co do perspektywy rozwojowej podmiotowo przedmiotowej struktury tego sektora.
Na tym też etapie, poprzez poprawę przejrzystości prawa pocztowego, redefinicję zakresu usług powszechnych, można by poprawić efektywność ich świadczenia, spełniając przy tym oczekiwania użytkowników i konsumentów indywidualnych, a ponadto wstrzymać proces postępującej dekompozycji sektora pocztowego.
Końcowym zaś aktem tego procesu, z dniem 1 stycznia 2013 r., stać się powinno całkowite zniesienie obszaru zastrzeżonego, postrzeganego jako główny cel liberalizacji rynku pocztowego oraz desygnowanie „operatora wyznaczonego”, ostateczne wprowadzenie w życie, nowych mechanizmów rekompensowania kosztu netto, świadczenia usług powszechnych.
Inspirującą w tej koncepcji jest eksponowana w „Strategii Regulacyjnej Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w zakresie rynku usług pocztowych na lata 2009 – 2011” z całą pewnością pilna „potrzeba usprawnienia niektórych narzędzi regulacyjnych i instytucji prawnych ukierunkowanych na wzmocnienie tempa rozwoju rynku, zwiększenie poziomu ochrony praw konsumentów, poprawę jakości usług i wypracowanie odpowiedniej metody finansowania usługi powszechnej.”
W tych okolicznościach, uwzględniając niezbędną modyfikacje aktów wykonawczych do ustawy oraz tempo i rezultaty restrukturyzacji PP S.A., najbardziej pożądaną byłaby strategia przyspieszenia całego procesu przemian, tym bardziej, że wyłania się lista równie pilnych zmian i wdrożeń w otoczeniu prawnym całego sektora pocztowego. 
Dodatkowym argumentem jest pożądane zapewnienie ciągłości w kategoriach autorskiej odpowiedzialności obecnego Rządu za wdrożenie proponowanych na przyszłość rozwiązania, zważywszy z jednej strony na kadencyjność wyborów do sejmu i związaną z tym ewentualnością zmiany postrzegania tych rozwiązań, jeszcze przed 1 stycznia 2013 r., co wpłynąć mogłoby na dalsze przedłużenie się procesu legislacyjnego.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz